แต่องค์กรธุรกิจร่มในไลบีเรีย ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าดำเนินการภายใต้คำสั่งของรัฐบาล ไม่ได้ให้คำอธิบายใด ๆ เกี่ยวกับการเจรจากับรัฐบาลไลบีเรียที่ดำเนินการโดยไม่มีการนัดหยุดงาน ในความเป็นจริง รัฐบาลนี้ก็เหมือนกับทุกรัฐบาลในอดีต ไม่รู้ว่าการเจรจาหมายถึงอะไรเมื่อประชาชนในมวลชนไม่ได้เรียกร้อง
ไม่น่าแปลกใจ เพราะเป็นที่ชัดเจนว่า LCC ไม่ได้ดำเนินการด้วยตัวเอง การอุทธรณ์จบลงด้วยการประณามเล็กน้อย เมื่อการแถลงข่าวในตอนปิดเรียกร้องให้มีการปฏิบัติตามกฎหมาย ราวกับว่ามันผิดกฎหมายที่ผู้คนจะปิดกิจการและ ประท้วง.
สิทธิของพลเมือง
ในการชุมนุมและแสวงหาการแก้ไขตามที่รัฐธรรมนูญรับรองไว้ไม่ได้ใช้ในกรณีของ PATEL ดังที่ LCC แสดงให้เห็นในการพูดในรายการ Truth Breakfast Show รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม Frederick Cheru ขู่ว่าธุรกิจใด ๆ ที่ปฏิบัติตามคำร้องขอของ PATEL จะยังคงปิดอยู่ เขากล่าวหาว่าการประท้วงมีแรงจูงใจทางการเมืองและประกาศว่าได้ส่งตำรวจไปเพื่อให้แน่ใจว่าธุรกิจที่ต้องการเปิดจะไม่ถูกขัดขวางราวกับว่า PATEL ได้ขู่ว่าจะทำเช่นนั้น
ก่อนการประท้วงตามแผนวันแรก เป็นที่ชัดเจนว่ารัฐบาลได้แทรกซึมเข้าไปในชุมชนธุรกิจด้วยการคุกคามและกิจกรรมที่บ่อนทำลาย สงครามจิตวิทยาเพื่อสร้างความหวาดกลัวและการสนับสนุนอื่นๆ ประสบความสำเร็จ
ในวันที่ 10 เมษายน ซึ่งควรจะเป็นจุดเริ่มต้นของการประท้วง เจ้าหน้าที่ตำรวจถูกพบเห็นในตลาดโดยใช้แส้เพื่อแสดงการข่มขู่ ธุรกิจที่กลัวการลงโทษเริ่มเปิดขึ้น การประท้วงเรียกร้องเพื่อความสนุกของระบอบการปกครองและผู้นำที่เข้าใจผิด
นอกเหนือจาก PATELกองกำลังของผู้นำที่ทุจริตกำลังเฉลิมฉลองความล้มเหลวของการดำเนินการหยุดงานประท้วงที่เรียกโดย PATEL เมื่อไม่มีความกลัวอีกต่อไป พวกเขาจึงเริ่มปลดปล่อยการปล้นครั้งสุดท้ายของผ้าคลุมแห่งชาติเมื่อการเลือกตั้งใกล้เข้ามา และการสิ้นสุดของระบอบการปกครองกำลังนับไปหลายเดือนแล้ว
ระบอบการปกครอง
และผู้กล่าวคำขอโทษต่างเพิกเฉยหรือลืมไปในไม่ช้าว่าการแสวงหาการเปลี่ยนแปลงการปฏิวัติของประชาชนนั้นขึ้นอยู่กับการปฏิเสธสิทธิของพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่พุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดที่ทนไม่ได้และทำให้พวกเขาทำการปฏิวัติ
เช่นเดียวกับในกรณีของระบอบล้าหลังทั้งหลายในประวัติศาสตร์ ระบอบนี้ไม่ยอมรับว่าการอยู่รอดจากการปฏิวัติหนึ่ง สอง หรือมากกว่านั้นของประชาชนไม่ได้หมายความว่าจะได้รับชัยชนะ แต่เป็นเครื่องบ่งชี้ว่าควรดำเนินการให้สอดคล้องกับความปรารถนาของประชาชน เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น
การแสดงของ PATEL เป็นเพียงหนึ่งในการกระทำที่ต่อเนื่องกันของการปฏิวัติในประวัติศาสตร์ของไลบีเรียและดำเนินต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด ผู้คนได้แสดงความต้องการความยุติธรรมทางสังคมและเสรีภาพทางเศรษฐกิจในหลายวิธี
ห่วงโซ่ของการต่อสู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ยืดเยื้อได้ทวีความรุนแรงขึ้นในความก้าวหน้าที่เพิ่มขึ้นในทศวรรษที่ 1970 ซึ่งเป็นโอกาสของการสาธิตข้าวครั้งประวัติศาสตร์ การต่อสู้เพื่อความยุติธรรมทางสังคมและเสรีภาพทางเศรษฐกิจหรือการต่อสู้เพื่อข้าวและสิทธิจะคงอยู่ไปอีกนานหลังจากที่การต่อสู้ของ PATEL เป็นที่รู้จักหรือถูกลืมเลือนไป
credit : ฝาก 20 รับ 100
