ในความเห็นของศาล ศาลฎีกาเห็นว่า ‘การอุทธรณ์ทั้งหมดจากคำตัดสินหรือคำวินิจฉัยที่ผู้ตรวจการแผ่นดินป้อนในคำถามเกี่ยวกับคุณสมบัติ

แม้ว่าสิ่งนี้อาจฟังดูเข้มงวด แต่อาจมีซับในสีเงิน ประการแรก ประเทศต่างๆ เช่น ไลบีเรียสามารถใช้สิ่งนี้เป็นการหยุดชั่วคราวเชิงกลยุทธ์ ซึ่งรัฐบาลและประชาชนสามารถวิเคราะห์บทบาทที่ความช่วยเหลือมี (และอาจมีบทบาท) ในการพัฒนาประเทศของตน คำถามที่มักติดปากชาวแอฟริกันจำนวนมากคือ “ความช่วยเหลือจากต่างประเทศไปไหนหมด” นี่อาจเป็นโอกาสในการทบทวนคำถามนี้และให้ความชัดเจนสำหรับทั้งนโยบายและประชาชน ประการที่สอง ประเทศต่างๆ เช่น ไลบีเรียสามารถใช้โอกาสนี้ในการคิดนอกเหนือความช่วยเหลือ 

การค้าเป็นเครื่องมือ

ที่เชื่อถือได้และยั่งยืนสำหรับการเติบโตทางเศรษฐกิจ การสร้างงาน และสวัสดิการทางเศรษฐกิจและสังคม การบริหารของทรัมป์มุ่งเน้นไปที่การค้า นี่อาจเป็นอีกด้านที่ทั้งสองประเทศสามารถสร้างความร่วมมือที่เป็นประโยชน์ร่วมกันได้”

ดร. กิลพินเสริม: “มีสัญญาณที่น่ากังวลเกี่ยวกับแนวโน้มในอนาคตด้วยความช่วยเหลือของสหรัฐฯ 1 กุมภาพันธ์ 2017 “พระราชบัญญัติความช่วยเหลือแก่พันธมิตร” ซึ่งนำเสนอโดยสมาชิกสภาคองเกรสแห่งสหรัฐอเมริกา Mark Meadows (พรรครีพับลิกัน รัฐนอร์ทแคโรไลนา) มีวัตถุประสงค์เพื่อ “ห้ามเซเนกัลจากการรับความช่วยเหลือด้านการพัฒนาบางรูปแบบเป็นระยะเวลาสองปี” เนื่องจากเซเนกัลร่วมสนับสนุนสหประชาชาติ มติคณะมนตรีความมั่นคงที่ 2334 

ดร. กิลพินกล่าวว่า นักวิเคราะห์บางคนได้แสดงความกังวลเกี่ยวกับการคาดการณ์การได้รับการพัฒนาโดยคำนึงถึงผลประโยชน์มากกว่าคุณค่าหรือความต้องการ “เห็นได้ชัดว่านี่เป็นสิ่งที่ไลบีเรียจะต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ”

ในหลักการพื้นฐานข้อที่สองของกฎหมายที่อธิบายโดยศาลฎีกาผู้ทรงเกียรติแห่งไลบีเรียในความเห็นของ Selena Mappy-Polson ศาลถือว่าสิทธิในการเลือกตั้งเป็นสิทธิขั้นพื้นฐาน แม้ว่าจะไม่ได้รับการยอมรับอย่างชัดเจนภายใต้บทที่สาม (สิทธิขั้นพื้นฐาน) ของปี 1986 รัฐธรรมนูญแห่งไลบีเรีย

ในการตัดสินสิทธิขั้นพื้นฐานอันศักดิ์สิทธิ์นี้ ศาลกล่าวว่า ‘สิทธิในการเลือกตั้งมีความสำคัญพอๆ กับสิทธิในการเลือกตั้ง รัฐธรรมนูญไลบีเรีย (1986) ไม่ได้ระบุสิทธิในการออกเสียงลงคะแนนไว้โดยเฉพาะภายใต้รายการที่ระบุไว้อย่างชัดเจนว่าเป็นสิทธิขั้นพื้นฐาน รหัส สิ่งนี้เห็นได้จากการละเว้นสิทธิในการเลือกตั้งจากบทที่ 3 มาตรา 11 – 25 ของรัฐธรรมนูญไลบีเรีย

ไม่มีส่วนใดในมาตราสิทธิ

ขั้นพื้นฐานของรัฐธรรมนูญของเราที่กล่าวถึงสิทธิในการลงคะแนนเสียงสิ่งนี้ทำให้ศาลนี้สงสัยว่าตราบใดที่กฎหมายไลบีเรียเกี่ยวข้อง สิทธิในการเลือกตั้งอาจเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานตามทำนองคลองธรรมหรือไม่? โดยการละเว้นสิทธิในการเลือกตั้งจากหมวดที่ 3 ของรัฐธรรมนูญ เราอาจพิจารณาว่าผู้กำหนดกรอบของรัฐธรรมนูญตั้งใจหรือไม่ตั้งใจที่จะยอมรับสิทธิในการเลือกตั้งเป็นสิทธิพื้นฐานในสาธารณรัฐ?

ผู้พิพากษา Ja’neh พูดแทนศาลกล่าวว่า เรารีบพูดถึงว่าแม้ว่าจะไม่ได้รวมไว้อย่างชัดแจ้งว่าเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานในบทที่ 3 แต่สิทธิในการลงคะแนนเสียงเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานสามารถและควรได้รับการระบุเป็นนัยจากข้อกำหนดของมาตรา 77 (b) ซึ่งสอดคล้องกับกฎในเขตอำนาจศาลกฎหมายทั่วไปที่แตกต่างกันและประดิษฐานอยู่ในกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองซึ่งให้สัตยาบันแล้วโดยไลบีเรีย’ รหัส

หลักการสุดท้ายของกฎหมายที่วางโดยผู้ทรงเกียรติศาลฎีกาในความเห็นของแมปปี-โพลสันคือการอุทธรณ์ที่เล็ดลอดออกมาจากสำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดินจะต้องถูกนำขึ้นสู่ศาลฎีกาอันทรงเกียรติต่อไป

พระราชบัญญัติจรรยาบรรณไม่ได้กล่าวถึงการอุทธรณ์จากสำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดินอย่างชัดเจน สำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดินเป็นหน่วยงานที่ได้รับอนุบัญญัติตามกฎหมายจากส่วนที่ 12 ของกฎหมายจรรยาบรรณปี 2014 สำนักงานจะทำหน้าที่เป็นเวทีแรกและใช้เขตอำนาจศาลเดิมในการสืบสวนการละเมิดกฎหมายจรรยาบรรณ ซึ่งสอดคล้องกับบทบัญญัติของ รหัส.

Credit : แทงบอล